Aynı Amerikada olduğu gibi bir zamanlar Brazilyada da köleler vardı. Bu köleler özellikle şeker ve patates işciliğinde ağır şartlarda çalıştırılıyordu. Kölelerin olduğu zamanda yaklaşık iki milyon zenci Afrikadan Brazilya’ya getirildi. Bu köleler Afrika’nın degisik kesimlerinden geliyorlardı dolayısıyla değişik kültürlere sahiptiler. Üç ana noktada toplandılar: Bahia, Recife ve Rio de Janeiro. Rio’da ve Recife’de birçok değişik etik gurubun oluşturduğu köleler bir araya geliyordu, zaman zaman bu gurublar kendi aralarında bir birlerine düşman oluyor ve bu da bir dayanışmayı imkansız kılıyordu. Aynı Amerikada olduğu gibi bir zamanlar Brazilyada da köleler vardı. Bu köleler özellikle şeker ve patates işciliğinde ağır şartlarda çalıştırılıyordu. Kölelerin olduğu zamanda yaklaşık iki milyon zenci Afrikadan Brazilya’ya getirildi. Bu köleler Afrika’nın degisik kesimlerinden geliyorlardı dolayısıyla değişik kültürlere sahiptiler. Üç ana noktada toplandılar: Bahia, Recife ve Rio de Janeiro. Rio’da ve Recife’de birçok değişik etik gurubun oluşturduğu köleler bir araya geliyordu, zaman zaman bu gurublar kendi aralarında bir birlerine düşman oluyor ve bu da bir dayanışmayı imkansız kılıyordu.
Köleler bir zaman sonra hiçbir zaman kurtulamayacaklarını anladılar ve kaçmaya başladılar. Recife’de 40 kadar köle ayaklandı beyaz adamları öldürdüler ve köle kamplarını yaktılar. Daha sonra kendilerine köle tüccarlarından saklanabilcekleri güvenli bir mekan bulmaya karar verdiler. ”Quilombos” Aylarca süren yolculuk sonunda güvenli olduğunu düşündükleri bir mekana ulaştılar. Uzun ve dayanıklı palmeya ağaçlarının çevrelediği bu mekanda ilk Afrika Topluluğu kurulmuş oldu.
İşte bu toplulukta Capoeira’nın ilk temelleri atıldı. Yıllar geçtikçe buradaki köleler diğer kaçanlarında etkisiyle çoğaldılar, çoğu zaman beyaz insanlar bu topluluğu yok etmek istedi fakat ormanlar içerisinde saklanan köleler her zaman tam donanımlı askerleri Capoeira ile püskürtmeyi başardı. Böylece Capoiera köleler arasında silah ve özgürlüğün sembolü olarak görünmeye başlandı. Topluluktan ayrılan bazı köleler diğer köle gruplarına katılarak onlara Capoeira öğretmeye başladılar. Haftanın her gunu köleler gizli gizli Capoeira çalışıyorlardı. Beyaz insanlar müzik ve dans karışımı olan Capoeira’nın aslında ölümcül bir savaş sanatı olduğunu anlamadılar.
13 mayıs 1888 yılında (yani kaçırıldıktan 250 yıl sonra)köleler resmi olarak özgür oldular. Bu günden sonra bazı Afrikalılar evlerine döndüler. Diğerleri çiftliklerde ve kasabalarda iş bulamadılar ve çoğu şehirlerde potansiyel suçlu oldular. Kalanlar yani Capoiera bilenler bu bilgilerini kulladılar ve çoğu politikacılara bodyguard oldu. 1890′lı yıllarda az da olsa bazı üst tabaka insanlar Capoeira çalışmaya başladılar bu politikacıları korkuttu ve korunmak için özel bir polis timi kuruldu ve bir kanun çıkarıldı bu kanunun B kısmında bazı Capoeira hareket, antreman ve suç maddeleri bulunmaktaydı. Daha sonra Capoeira ile ilgilenen herhangi bir insanın anında cezalandırılmasını öngören bir kanun daha çıktı. Bu konunlara karşılık olarak Sampio adında Capoeira ustası bir polis şefi bütün adamlarına Capoeira öğretti ve bu şekilde suç işleyen bütün şebekelerin suyunu kuruttu. Fakat bu da yeterli olamadı. Capoeirayı yasaklayan kanun 1920 yılına kadar geçerliliğini korudu. İnsanlar gizli olarak halk dansı adı altında Capoeira çalışıyorlardı ve böylece çoğu töreyi korumuş oldular.
1937 yılında önemli ustalardan birisi (Mestre Bimba) bu sporu bir sanat olarak sunaması için Başkente çağırıldı, çok başarılı bir şekilde Capoeira’yı tanıtan usta evine dönünce yasal bir Capoeira okulu açtı bu şekilde Capoeira gün geçtikçe gelişti ve ülke çapında bir spor haline geldi. Brazilyada Capoeira artık heryerde, okullarda, liselerde, kluplerde hatta orduda. Dünya çapında çok tanınmış olan bu spor Türkiye’de çok fazla ilgi görmesine rağmen henuz sadece Bursa ve Ankara sehirlerinde yetkili ve sertifikali klupler var. Tabiki ümidimiz bu mükemmel dansın, savunma sanatının, sporun bir gün ülkemizde de benimsenerek fedarasyonu olan bir spor haline gelmesi.